hij was ’n aole zoeperd al zolang an de draank
har van alles umhaands had met staank veur daank
hij was bijrieder en portier
kleumde in de lelies en hij was koerier
die blik in zien ogen kwam van witte Port
weej wel, zu’n blik die ’n keerl kreg as ’t even stoer wordt
wij zaten an de tap en hij har ’n flinke dörst
en dan zakte zien kop umdiel hielndal tot op zien börst
dan zee e de daogen, jao zo liekt ’t hier
wordt aal stoerder -man- ’t is singelier
en dan raokte ‘ de draod kwiet en in de war
en zien woorden stötterden hen-en-wee-den over de bar
hij was nou klussiesman in ’n verlopen hotel
in ruil veur ’n bèerre in zu’n ienpersoons cel
en hij leek veul older deur die grieze snor
met daank an de wereld en de witte Port
hij zee zeun, hij nuumde mij aaid zeun
hij zee, jouw leven stiet nog maor an ’t begun
en dan vertelde ‘ weer ’t verhaol en net as aaid gung ’t stoer
hoe as e verliefd weur op ’n Grunneger hoer
zien geheugen zo schaarp en helder, zoas men dat zeg
zag weer de bielden van ’n bordeelgevecht
toen zie weigerde um met hum met te gaon
naor dat dörpie ’n eindtie bij de stad vandaon
zeuventien jaor vandaog, zolang is ’t al leên
toen e iniens van ’t rechte pad verdween
te veul naachten dat e vöcht tegen de kaol
en te lang op zuuk naor ’n happy end an ’t verhaol
toen kwam e oet de tied
de plietsie zöcht in zien schaomel underdak
en vun in de binnenbuus van ’n aol pak
een verfrommelde foto van ’n schier jong wicht
met ’n adres in Grunnen en wij stuurden bericht
de oetvaort hew regeld vanoet Ons Tehuis
en ’n plaot hew dreeid van ’t Ruwhouten Kruis
en der klunk gien snik en gienien leut ‘n traon
allèn ’n vrouw in ’t zwaart ’n èendtie bij oes vandaon
wij wolden verdan maor zie dauwelde wat bij de baor
’n zwaarte doek bedekte ’t zulvern haor
en aol Hinnerk Slof zee heur naom was Neel
vrogger was ze hoer in ’n Grunneger bordeel
dus laot ‘m gaon jongs, laot ‘m gaon
‘k wil wedden hij is recht op stad an gaon
laot ‘m gaon jongs, hij giet retour
het einde was veur hum ‘n Grunneger hoer
kom laot hum gaon, jongs, laot ‘m gaon
zien zielerust komp oet de stad vandaon
Guy Clark – Egbert Meyers © Promuze 2002